چند روز پیش داشتم یه سخنرانی گوش میدادم، توش یه حکایتی از شیخ رجبعلی خیاط نقل شد و سخنرانش پیشنهاد داد که حتما کتاب "کیمیای محبت" که یادنامه شیخ هستش خونده بشه. یادم افتاد این کتاب رو دارم و به توصیه‌ی آقای سخنران شروع کردم به خوندن مجدد اون کتاب....

فصول مختلف کتاب از حکایات و توصیه‌های شیخ رجبعلی نکوگویان به شاگرداشون و زندگی‌نامه‌ی شیخ تشکیل شده. تو هر بخشش نکته‌هایی داره که به شرط استفاده‌ی درست، خیلی تو مسیر زندگی تاثیر میذاره.

یه مختصری از یه فصل این کتاب با عنوان "نماز اولیای خدا" رو میگم؛ البته حجمش زیاد نیست و تقریبا همشو نوشتم که به شرح زیر هستش:

شیخ رجبعلی خیاط همیشه تلاش میکرد که شاگرداش نمازگزار واقعی باشن. تو رهنمودای شیخ 4 تا نکته‌ی اساسی در مورد نماز ذکر شده، که ایناست:

1. عشق:

 شیخ معتقد بود همونطور که عاشق از سخن گفتن با معشوق خودش لذت میبره، نمازگزار هم باید از راز و نیاز با خدای خودش احساس لذت کنه. پیامبر(ص) هم لذتشون تو نماز رو اینطور توصیف میکنن: « خداوند نور دیده‌ی مرا در نماز قرار داد و نماز را محبوب من گردانید، همچنان که غذا را محبوب گرسنه و آب را محبوب تشنه. با این تفاوت که گرسنه هرگاه غذا بخورد سیر می‌شود و تشنه هرگاه آب بنوشد سیراب می‌شود، اما من از نماز سیر نمی‌شوم.»

2. ادب:

امام سجاد(ع) در این باره می‌فرماید: « حق نماز این است که بدانی نماز، وارد شدن بر خدای عزّوجل است و تو با نماز در پیشگاه خداوند ایستاده‌ای. پس چون این را دانستی، باید همچون بنده‌ای ذلیل و حقیر، راغب و راهب، امیدوار و بینوا و زاری کننده باشی و به احترام کسی که در مقابلش ایستاده‌ای، با آرامش و وقار بایستی و با دل به نماز رو کنی و آن را با شرایط و حقوقش به جا آوری.»

شیخ درباره‌ی ادب حضور می‌گفتن که شیطون همیشه میاد سراغ انسان. یادت باشه که توجه خودت رو از خدا قطع نکن؛ تو نماز مؤدب باش. وقت نماز خوندن باید مثل وقتی که در برابر شخصیت بزرگی خبردار ایستادی باشی. طوری که اگه سوزن هم بهت بزنن، تکون نخوری!

شیخ میگفت شیطون رو دیدم به جایی که انسان تو نماز میخارونه، بوسه میزنه!!

3. حضور قلب:

پیامبر(ص) در این مورد می‌فرماید: «خداوند نماز بنده ای را که دلش با بدنش حضور ندارد، نمی‌پذیرد.»

یکی از شاگردای شیخ میگه، شیخ بعضی وقتا بهم میگفت: « فلانی! میدونی در رکوع و سجود چی میگی؟ در تشهد که میگی: «أشهد أن لا اله الّا الله وحده لا شریک له»، آیا راست میگی؟! آیا هوای نفس نداری؟! آیا به غیر خدا توجه نداری؟! آیا با « أرباب متفرقّون(39،یوسف)» سر و کار نداری؟!»

4. مواظبت بر نماز اول وقت:

یه حدیثی از امام صادق(ع) در این مورد تو این بخش ذکر شده که اینه:

« فضیلت نماز اول وقت بر آخر وقت، همچون فضیلت آخرت است بر دنیا.»

یه ماجرایی هم از شیخ نقل کردن که...:

« شبی حوالی غروب از نزدیکی مسجدی عبور میکردم، وارد مسجد شدم(برای درک فضیلت نماز اول وقت) و دیدم شخصی مشغول اقامه‌ی نماز هستش و هاله‌ای از نور اطراف سر او رو گرفته. پیش خودم فکر کردم که بعد از نماز با او مأنوس بشم ببینم چه خصوصیاتی داره که چنین حالتی در نماز برای او پدیدار شده. پس از پایان نماز همراه او از مسجد خارج شدم. نزدیک در مسجد، اون فرد با خادم مسجد بگو مگویی پیدا کرد و به او پرخاش کرد و به راه خودش ادامه داد. پس از عصبانیت دیدم آن هاله‌ی نور از روی سرش محو شد!»

اما حرف خودم....

واسه نمازمون وقت میذاریم، اکثرا تا جایی هم که بتونیم اول وقت میخونیم، ولی انصافا، فکر نمیکنم خودمونم رومون بشه اسمشو نماز بذاریم! خیلی از عقب افتادنا و به مقصد نرسیدنا و خلاصه خیلی از مشکلاتمون میتونه از درست نماز نخوندن، ناشی بشه. واقعا خیلی تاثیر داره...

متأسفانه خیلیامون ساده ترین کارایی که میتونیم رو هم خیلی وقتا درست انجام نمیدیم؛ مثل نماز... نه جزء مستحباته، نه بهش عادت نداریم(خداروشکر)، وقت هم که میذاریم، ولی کی میخوایم متوجه شیم واسه چی نماز میخونیم...خدا عالمه! فقط امیدوارم اون وقت، خیلی دیر نباشه.

انشالله تو این ماه مبارک نهایت استفاده رو واسه نزدیکی به خدا ببریم...

التماس دعا